Markery powierzchniowe
Definicja
Markery powierzchniowe stanowią specyficzne białka znajdujące się na powierzchni komórki, które są użyteczne do jej identyfikacji. Mogą one spełniać różne funkcje, np. być receptorami lub aktywującymi receptory ligandami; w ich kwalifikacji spełniającej kryterium „markera” istotna jest specyficzność dla danego typu komórek. System identyfikacji cząsteczek znajdujących się na powierzchni komórek w celu określenia ich tzw. immunofenotypu nazywany jest kompleksem zróżnicowania, lub antygenami różnicowania komórkowego (CD, ang. Cluster of Differentiation). Dla każdego typu komórek właściwa jest obecność zdefiniowanego zestawu antygenów CD. Markerami CD specyficznymi dla mezenchymalnych komórek macierzystych (MSC) są: CD73 (5’-nukleotydaza), CD90 (Thy-1) oraz CD105 (endoglina); ponadto charakterystyczna dla tych komórek jest także ekspresja markerów CD29 (integryna beta-1), CD44, czy CD106 (VCAM-1) oraz brak ekspresji markerów CD34 oraz CD45, specyficznych dla komórek hematopoetycznych. [1] [2]
Bibliografia
- ↑ Chan JK, Ng CS, Hui PK. A simple guide to the terminology and application of leucocyte monoclonal antibodies. Histopathology. 1988 May;12(5):461-80. doi: 10.1111/j.1365-2559.1988.tb01967.x
- ↑ Ullah I, Subbarao RB, Rho GJ. Human mesenchymal stem cells - current trends and future prospective. Biosci Rep. 2015 Apr 28;35(2):e00191. doi: 10.1042/BSR20150025