Inżynieria tkankowa: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<languages/><translate> | |||
=Definicja= | =Definicja= | ||
Inżynieria tkankowa to dziedzina nauki wykorzystująca postępy w biologii oraz inżynierii materiałowej do tworzenia substytutów biologicznych, zazwyczaj na potrzeby [[medycyna regeneracyjna |medycyny regeneracyjnej]] celem naprawy uszkodzonych tkanek, bądź też do tworzenia modeli do badań ''[[in vitro|in vitro]]''. Substytuty tkankowe można uzyskać w wyniku mieszanej hodowli odpowiednich rodzajów komórek występujących naturalnie w danej tkance, choć często wykorzystuje się także szkielety zbudowane z biopolimerów jako „rusztowania” wspomagające prawidłową organizację komórek oraz zachowanie kształtu tkanki. Komórki służące do wytworzenia substytutu tkankowego pozyskuje się z tkanek pacjenta, u którego można stosować leczenie autologicznymi komórkami macierzystymi; alternatywnie, zastosowanie mogą znaleźć komórki macierzyste pozyskane z tkanek dorosłego organizmu (takie jak [[mezenchymalne komórki macierzyste |mezenchymalne komórki macierzyste ]]) lub indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste. Oprócz matrycy i komórek, do wytworzenia substytutu tkankowego niezbędna jest symulacja odpowiedniego mikrośrodowiska, analogicznego do naturalnego środowiska tkanki, poprzez np. suplementację [[czynniki wzrostu|czynników wzrostu]]. Do pierwszych produktów inżynierii tkankowej należały głównie syntetyczne substytuty skóry, używane w leczeniu dużych ubytków skóry powstałych w wyniku ciężkich poparzeń; obecnie wykorzystuje się także m.in. substytuty tkanki kostnej i chrzęstnej, oskrzeli, czy naczyń krwionośnych. Pomimo postępów dokonanych w ciągu ostatnich lat, tworzenie złożonych tkanek (np. wyposażonych w gruczoły wydzielnicze), zapewnienie odpowiedniego ukrwienia tkanki, oraz – w przypadku przeszczepu – pełna integracja substytutu tkankowego z otaczającymi tkankami pacjenta wciąż stanowią wyzwanie dla naukowców i lekarzy medycyny regeneracyjnej. <ref>Berthiaume F, Maguire TJ, Yarmush ML. Tissue engineering and regenerative medicine: history, progress, and challenges. Annu Rev Chem Biomol Eng. 2011;2:403-30. doi: 10.1146/annurev-chembioeng-061010-114257 </ref> <ref> Langer R, Vacanti J. Advances in tissue engineering. J Pediatr Surg. 2016 Jan;51(1):8-12. doi: 10.1016/j.jpedsurg.2015.10.022 </ref> | Inżynieria tkankowa to dziedzina nauki wykorzystująca postępy w biologii oraz inżynierii materiałowej do tworzenia substytutów biologicznych, zazwyczaj na potrzeby [[medycyna regeneracyjna |medycyny regeneracyjnej]] celem naprawy uszkodzonych tkanek, bądź też do tworzenia modeli do badań ''[[in vitro|in vitro]]''. Substytuty tkankowe można uzyskać w wyniku mieszanej hodowli odpowiednich rodzajów komórek występujących naturalnie w danej tkance, choć często wykorzystuje się także szkielety zbudowane z biopolimerów jako „rusztowania” wspomagające prawidłową organizację komórek oraz zachowanie kształtu tkanki. Komórki służące do wytworzenia substytutu tkankowego pozyskuje się z tkanek pacjenta, u którego można stosować leczenie autologicznymi komórkami macierzystymi; alternatywnie, zastosowanie mogą znaleźć komórki macierzyste pozyskane z tkanek dorosłego organizmu (takie jak [[mezenchymalne komórki macierzyste |mezenchymalne komórki macierzyste ]]) lub indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste. Oprócz matrycy i komórek, do wytworzenia substytutu tkankowego niezbędna jest symulacja odpowiedniego mikrośrodowiska, analogicznego do naturalnego środowiska tkanki, poprzez np. suplementację [[czynniki wzrostu|czynników wzrostu]]. Do pierwszych produktów inżynierii tkankowej należały głównie syntetyczne substytuty skóry, używane w leczeniu dużych ubytków skóry powstałych w wyniku ciężkich poparzeń; obecnie wykorzystuje się także m.in. substytuty tkanki kostnej i chrzęstnej, oskrzeli, czy naczyń krwionośnych. Pomimo postępów dokonanych w ciągu ostatnich lat, tworzenie złożonych tkanek (np. wyposażonych w gruczoły wydzielnicze), zapewnienie odpowiedniego ukrwienia tkanki, oraz – w przypadku przeszczepu – pełna integracja substytutu tkankowego z otaczającymi tkankami pacjenta wciąż stanowią wyzwanie dla naukowców i lekarzy medycyny regeneracyjnej. <ref>Berthiaume F, Maguire TJ, Yarmush ML. Tissue engineering and regenerative medicine: history, progress, and challenges. Annu Rev Chem Biomol Eng. 2011;2:403-30. doi: 10.1146/annurev-chembioeng-061010-114257 </ref> <ref> Langer R, Vacanti J. Advances in tissue engineering. J Pediatr Surg. 2016 Jan;51(1):8-12. doi: 10.1016/j.jpedsurg.2015.10.022 </ref> | ||
=Bibliografia= | =Bibliografia= | ||
</translate> | |||
Wersja z 13:30, 20 paź 2020
Definicja
Inżynieria tkankowa to dziedzina nauki wykorzystująca postępy w biologii oraz inżynierii materiałowej do tworzenia substytutów biologicznych, zazwyczaj na potrzeby medycyny regeneracyjnej celem naprawy uszkodzonych tkanek, bądź też do tworzenia modeli do badań in vitro. Substytuty tkankowe można uzyskać w wyniku mieszanej hodowli odpowiednich rodzajów komórek występujących naturalnie w danej tkance, choć często wykorzystuje się także szkielety zbudowane z biopolimerów jako „rusztowania” wspomagające prawidłową organizację komórek oraz zachowanie kształtu tkanki. Komórki służące do wytworzenia substytutu tkankowego pozyskuje się z tkanek pacjenta, u którego można stosować leczenie autologicznymi komórkami macierzystymi; alternatywnie, zastosowanie mogą znaleźć komórki macierzyste pozyskane z tkanek dorosłego organizmu (takie jak mezenchymalne komórki macierzyste ) lub indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste. Oprócz matrycy i komórek, do wytworzenia substytutu tkankowego niezbędna jest symulacja odpowiedniego mikrośrodowiska, analogicznego do naturalnego środowiska tkanki, poprzez np. suplementację czynników wzrostu. Do pierwszych produktów inżynierii tkankowej należały głównie syntetyczne substytuty skóry, używane w leczeniu dużych ubytków skóry powstałych w wyniku ciężkich poparzeń; obecnie wykorzystuje się także m.in. substytuty tkanki kostnej i chrzęstnej, oskrzeli, czy naczyń krwionośnych. Pomimo postępów dokonanych w ciągu ostatnich lat, tworzenie złożonych tkanek (np. wyposażonych w gruczoły wydzielnicze), zapewnienie odpowiedniego ukrwienia tkanki, oraz – w przypadku przeszczepu – pełna integracja substytutu tkankowego z otaczającymi tkankami pacjenta wciąż stanowią wyzwanie dla naukowców i lekarzy medycyny regeneracyjnej. [1] [2]
Bibliografia
- ↑ Berthiaume F, Maguire TJ, Yarmush ML. Tissue engineering and regenerative medicine: history, progress, and challenges. Annu Rev Chem Biomol Eng. 2011;2:403-30. doi: 10.1146/annurev-chembioeng-061010-114257
- ↑ Langer R, Vacanti J. Advances in tissue engineering. J Pediatr Surg. 2016 Jan;51(1):8-12. doi: 10.1016/j.jpedsurg.2015.10.022